حسین جان مهدی ام مهدی خسته دلم از بی وفایی ها شکسته

حسین جان

مهدی ام مهدی خسته

دلم از بی وفایی ها شکسته

حسین جان

مانده ام تنهای تنها

شده کرب و بلایم کوه و صحرا

حسین جان

کاش من جای تو بودم

چو یارانت بُدم گِرد وجودت

شما گفتی ولی آنها نرفتند

مرا یاران همه ، یک یک برفتند

حسین جان مهدی ام مهدی خسته دلم از بی وفایی ها شکسته

حسین جان

سال ها در انتظارم

هنوز حسرت به یاران تو دارم

حسین جان

انتقام نگرفته ام من

به جای امّتم شرمنده ام من

حسین جان

قطعه قطعه جسم اکبر(ع)

سر افتاده ی علی اصغر(ع)

دو کتف خونی و مشک ابالفضل(ع)

کنارعلقمه اشک ابالفضل(ع)

صدای ناله ی جانسوز زهرا(س)

فرار کودکان در دشت وصحرا

همه منزل به منزل در اسارت

چنان که شد به آل تو جسارت ...

حسین جان مهدی ام مهدی خسته دلم از بی وفایی ها شکسته

هر آنچه عمه ام زینب(س) کشیده

بود هر صبح و شام در پیش دیده

ز قلبم میزند بیرون شراره

چه کاری سخت تر از انتظاره

حسین جان

از شما شرمنده هستم

گناه امّتم بسته دو دستم

چه قدر دیگر بگویم من به امّت

دعا باشد کلید قفل غیبت ...

حسین جان مهدی ام مهدی خسته دلم از بی وفایی ها شکسته

حسین جان امّتم بر تو بگریند نمیدانند که خود با من چه کردند

هزارو یکصدو هفتادو پنج سال

چه کم آنکس که پرسیده زمن حال

هزارو یکصدو هفتادو پنج سال

چه میداند کسی دارم چه احوال

هزارو یکصدو هفتادو پنج سال

به دست و پای من زنجیر اعمال

هزارو یکصدو هفتادو پنج سال

برای عمّه ام زینب میزنم پروبال

هزارو یکصدو هفتادو پنج سال

به دل مانده هزار امید و آمال

حسین جان مهدی ام مهدی خسته دلم از بی وفایی ها شکسته

توی کرب و بلای این زمونه

آدم قدر ابالفضل(ع) و نمی دونه

توی کرب و بلای این زمونه

کسی وقت عمل باقی نمی مونه

توی کرب و بلای این زمونه

چه قدر تیر گنه سویم روونه

توی کرب و بلای این زمونه

ندارم زینبی حرفم رسونه

حسین جان مهدی ام مهدی خسته دلم از بی وفایی ها شکسته

شما با آن مصیبت ها که دیدی

به امید ظهورم پر کشیدی

خدا داند چه قدر در انتظاری

ز خون باری چشمم بی قراری

حسین جان

کاش بودند عاشقانی

زبانی نه حقیقی یاورانی ...

گناهان را به اشک خود بشویند

ظهورم را بخواهند از خداوند

خدا اذن فرج میده به دعوت

برای انبیا اینگونه سنت

اگر شیعه وفا میکرد به بیعت

نبود تاخیر به روی عصرغیبت

حسین جان مهدی ام مهدی خسته دلم از بی وفایی ها شکسته ...

 تـــا دلـــم غـــافـــل از آقـــا مـــیــشــود

 در قیامت ، عابدی را دوزخش انداختند

معظم له در جمع زائران حضرت علی بن موسی الرضا(علیه السلام):

بسم الله الرحمن الرحيم

به نام خدایی که زمین را از حجت خود خالی نمی کند
سلام ، سلام من به سلطاني که سالياني است سلطنش به خاطر سياهي دلهايي به سالي بعد افتاده است .
سلام ، سلام من به مولايي که بندگان همچون مَنَش ، عنان خودخواهي را به دست گرفته اند و زَرِ دل را با زَنگاري معاوضه مي کنند وخبرندارند درکوچه ها ، دلبري به اميد دلي نشسته است.

سلام ، سلام مولای من
بر اُوراق گنجانده تاريخ ورقهايي از آناني ، که با صورت بي سيرتي صداي رهگذري که نداي آشنا را بر زبان داشت و نواي آشنا را به گوشهاي دل نوا مي داد نمي شنيدند ونمي ديدند که يوسف شدن در زيبايي صورت نيست ، بلکه زيبا شدن در يوسف سيرت بودن است  و اي آقاي من بهانه ی دلم از نوايي است که بايد يوسف شد ، و ديد که کارد به استخوان اثر نمي کند.

آقاي من ؛ هنوز نمي دانم  که جمعه ها بها هستند يا بهانه و هنوز نمي دانم که ندبه ها ندا هستند يا نشانه وکُمِيتِ کميلم که بر سبزه زارهاي دل به تندي مي تازد ، راه را گم کرده است يا نه آنکه شاه راه را مي داند و به بيغوله مي رود و هر جمعه که مي گذرد سر در زندان مي گذارم و در زندان دل خويش ، با زنده اي زمزمه مي کنم .
ای آقای من و ای مولای ، زبان ، بهانه اي دوباره از امام زمان خويش دارد و اي شهسوار شبهاي بدون سحر ، و اي مونس همدم يتيمان بدون پدر ، ای آقاي من جاده ی سبز انتظار با استقبال دلهايي همراه است که کُمِيتِ کميلشان لنگ مي زند و نواي ندبه شان دلي را به چنگ نمي زند.
آقاي من ، مهدی من ، دوست دارم در سرزمين دل خبر از آشنايي گيرم که با او آشتي کنم و بگويم که دگر گناه نميکنم ، حرام را نگاه نمي کنم ، پا به هرجايگاه نمي کنم و پناه به هر پناهگاه نمي کنم .
اي آقاي من و ای سیدِ من ، حق داري ، ادعاي شيعه شيفتگي مي زنيم و حرم ، و پاکي دل را که جاي نامحرمان نيست به هر نامحرمي ، محرم مي کنيم و با خبرداري ، خود را به بی خبري مي زنيم ، و پاکي دل را که قدوم انتظار ، بايد محرمش باشد به هر ناشايستي ، شايسته مي پنداريم و با اين حال ، باز مي گوييم ؛ منتظرت هستيم  .
اي مولاي من و ای سرور من ؛ انتظار ، واژه اي است که دل را به انقلاب وا مي دارد ، که در برابر اهريمن ها و وسوسه هاي دروني به پا مي خيزد و نشان مي دهد انتظار ، واژه اي است پاک و مقدس و مدال و تاج و تختي بي مانند که فقط منتظر ، مي تواند ازآن بهره ببرد .
اي مولاي من ، مي دانم اگر علم عشق را برپا مي کني و باز دلت را اَلمِ مي کني و ما باز پاکي دل را به ناپاکان مي سپاريم ، و به روي خود نمي آوريم که مي بيني و مي داني احوالمان را ، و تو خود را مدهوش مي کني .
اي آقاي و مولاي من ، اين  صخره هاي گناه ، دل را به سُخره مي گيرند و شميم انتظار را که جز بر منتظران ، شادابي و طراوتي ندارد ، به باد وزاني تشبيه مي کند که از سرزمين خزان مي وزد.
اي آقاي من و ای مولاي من ، جويبار اشک ، ديگر دريا را مي طلبد که شايد اميد رميده ی دل غايبي ، بشکسته و به ناخداي دريا برسد و بگويد جويبار هم به دريا مي ريزد ، و عطر يار را از سرزمين آشنايي به مشام جان برساند .

اي آقا و ای مولا ، خوب شدن و با تو بودن سرمايه مي خواهد ، که سرزمين دل به دنبال آن  است  ، ولي هرکجا که مي نگرد از عطشناکي خود به سرابي مي رسد و باز تشنه تر از قبل به اميدي ، دوباره مي گردد و اما نمي داند اين سرمايه کلمه اي است که عشق تو را در درون خود گنجانده است.

اي آقا و مولاي من ، مي دانم ديدن اين چنين يوسفي ، دل يعقوبي را مي خواهد که با نابينايي چشم ، با روشني دلي ، پر نور بگردد و کنعاني مي خواهد تا نسيم بوي يوسف را از سرزمين هاي دور بر مشام آن پير کنعان برساند و بگويد که انتظـار ، کليدِ برگشت يوسف به شهر کنعان بُوَد.

اي آقاي من و ای مولاي من ، پنجره دل را به سوي خورشيد انتظار باز مي کنيم ، تا شايد خبري از آشناترين ، آشناي هستي ، که در دل سيه و تاريک ما گم شده است ، دريابم و ندايي را که از آهنگ خوش ندبه ی جمعه ها ، با مضموني با ذکر « يابن الحسن يابن الحسن » است به تو هديه کنم .

اي آقا و مولاي من ، چشمانم بهانه مي گيرند ، که چقدر به جاده ی انتظار نگه کرديم و هر روز از نسيم دل خبر زآشنا گرفتيم و خيره شديم ، باز هم جز آن نسيم که خبري  از انتظاري دوباره داشت نديديم .

اي آقای من ، ای مولاي من و ای شادی دُوران ها و آرزوی دل مؤمنان ، جمعه را ميعادگاهي مي دانم که وعده يار درآن ميعادگاه به تحقق مي پيوندد .
سلامتی و تعجیل در امر فرج یوسف زهرا «عج»

صلوات

 شعر مادر

     مادر  بهشت  من  همه  آغوش گرم تست  
    گوئي   سرم    هنوز   به  بالين  نرم تست
       مادرحيات با تو بهشت است و خرّم  است    
   ور  بي  تو بود  هر دو جهانش جهنّم است
        ما را عواطف اين همه  از شير  مادر  است     
 اين رقّتي كه دردل وشوري كه درسراست
      اغلب  كسان  كه پرده حــــرمت دريده اند     
     در    كودكي    محبّت    مــــادر     نديده اند
     امروز   هستيم   به  اميد  دعـــــاي تست    
    فردا كليد باغ بهشتم رضاي تست

حديث از خــــــــــــــاتم پيغمبـــران است         كه جنّت  زير  پـــــــــاي مادران است
بزن  بر پاي مــــــــــــــادر بوسه از شوق         كه   خاك پــــــاي او رشك جنان است
گرچه در  عالم  پد ر دارد  مقامي ارجمند         ليكن افزون ازپدر قدر ومقام مادر است
مادر   دانا   كند    فرزند   دانــــــــا تربيت         هركه برهرجا رسدازاهتمام مادر است

 اگر هوای دلهايمان , ذهنمان , روزهايمان , لحظاتمان گاه  اَبريست. اگر قدم های جامعه مان به جای تفاوتی مثبت گاهی دل ميسوزاند و درجا و پسرفت ميکند ! اگرکسی به جايی ميرسد که تمام تلاشش را ميکند تا کم کند درصد درکش را , محبتش را , بخشش را اصلا بودنش را ... اگر حال سکوت در قبال رفتار ديگری , انعطاف و صميميت دامی برای سواستفاده حساب ميگردد و بعضا آن را وظيفه اش ميدانيم .